Efektywność fali uderzeniowej w leczeniu zespołu bólu mięśniowo-powięziowego i fibromialgii

• Zespół bólu mięśniowo-powięziowgo (Myofascial pain syndrome, MPS) definiowany jest jako szereg objawów czuciowych, motorycznych i autonomicznych wywołanych sztywnością mięśnia, przyczyną której są nadpobudliwe guzki we włóknach mięśniowo-szkieletowych, znane jako mięśniowo-powięziowe punkty spustowe, oraz obkurczenie powięzi.
• Fibromialgia jest schorzeniem chronicznym, które obejmuje sensytyzację ośrodkową i obwodową. Obecnie nie jest znana żadna kuracja. Część objawów jest wspólna dla fibromialgii i MPS, np. nadpobudliwość. Opisano wiele opcji leczenia zespołu bólu mięśniowego, jednakże materiał dowodowy co do ich skuteczności nie zawsze jest wystarczający.

• Protokół leczenia zespołu bólu mięśniowo-powięziowego, opracowany dla danego obszaru poddawanego terapii i uwzględniający jego głębokość i pole powierzchni. Należy zawsze stosować niski (i średni) poziom energii.
  • Skupiona ESWT: 1000 – 2000 impulsów (zależnie od generatora i wielkości mięśnia);4 Hz, 0,1 mJ/mm2 (0,05-0,35 mJ/mm2) 1-3 sesje.
  • Radialna ESWT: 1000 impulsów, 1-1,5 bar (dla mięśni średniej wielkości); 1,5-2 bar (duże mięśnie); 6-10 Hz, 3-5 sesji;

  Przerwy między sesjami: 1 tydzień.
  Okres kontrolny: 6 tygodni; 3, 6, 12 miesięcy po leczeniu
  Bez znieczulenia miejscowego.

• U pacjentów z fibromialgią włączenie radialnej ESWT jest zalecane w celu leczenia mięśniowo-powięziowej składowej dolegliwości bólowych: 1000 – 1500 impulsów na każdy punkt tkliwy uciskowo lub punkt spustowy, 2 bar, 10 Hz.

We wszystkich przypadkach leczeniu z zastosowaniem ESWT powinien towarzyszyć kompleksowy i nadzorowany program ćwiczeń.

FM nie może być nadal uważana za przeciwwskazanie do stosowania ESWT.

ESWT to nowe i obiecujące postępowanie lecznicze w przypadkach MPS, jednakże aby lepiej udokumentować powyższy wniosek potrzebne są badania z większą grupą pacjentów i z zastosowaniem najlepszych parametrów metodologicznych.