Zmiany w ruchu struktur gnykowo-krtaniowych w wyniku różnej aplikacji stymulacji elektrycznej u osób zdrowych

Uczestnicy: 20 zdrowych ochotników;

Metody: Wszyscy uczestnicy zostali poddani badaniu w czasie połykania bez stymulacji elektrycznej a następnie ze stymulacją elektryczną z maksymalnym tolerowalnym poziomem motorycznym i 3 różnymi umiejscowieniami elektrod (z przerwą 10 min między różnymi umiejscowieniami).

3 różne umiejscowienia elektrod:

• A: Kanał 1. nadgnykowo i kanał 2. podgnykowo – ułożenie poziome (3b): celem są mięśnie nadgnykowe i podgnykowe.
• B: Umiejscowienie tylko podgnykowe, kanał 1. z prawej strony i kanał 2. z lewej strony wcięcia krtaniowego: celem są mięśnie tarczowo-gnykowe i mostkowo-gnykowe.
• C: Kanał 1. nadgnykowo i kanał 2. podgnykowo – umiejscowienie pionowe;

Wyniki:

• Dokonano dwuwymiarowej analizy ruchu z zastosowaniem videofluoroskopowego badania aktu połykania ze stymulacją elektryczną oraz bez stymulacji.
• Kinematyczna analiza ruchu kości gnykowej i krtani według zmiany czasowej.

• Główne rezultaty przeprowadzonego badania wskazały na początkowe przesunięcie kości gnykowej na dół. Jej ruchy różniły się w zależności od wyboru jednego z trzech umiejscowień elektrod do stymulacji elektrycznej.
• Umiejscowienie A elektrod oraz umiejscowienie B skutkowało początkowym przesunięciem kości gnykowej na dół i do przodu.
• W czasie połykania kość gnykowa przesuwała się bardziej do góry i mniej w kierunku do przodu, co w rezultacie dawało prawie taką samą jej najwyższą pozycję jak przy braku stymulacji.

Umiejscowienie elektrod A:

• W porównaniu do połykania bez NMES, kość gnykowa wykazała większe początkowe przesunięcie pionowe na dół oraz większe początkowe przesunięcie poziome do przodu; jednakże osiągnięty pionowy i poziomy punkt szczytowy był prawie taki sam w warunkach stymulacji elektrycznej i w jej braku.
• Ruch pionowy fałdów głosowych był taki sam w warunkach stymulacji elektrycznej i bez niej; zarówno początkowe jak i szczytowe przesunięcie poziome były większe przy stosowaniu NMES.

Umiejscowienie elektrod B:

• W porównaniu do połykania bez NMES, kość gnykowa wykazała większe początkowe przesunięcie pionowe na dół oraz większe początkowe przesunięcie poziome do przodu; jednakże osiągnięty pionowy i poziomy punkt szczytowy był prawie taki sam w warunkach stymulacji elektrycznej i w jej braku.
• Ruch pionowy fałdów głosowych był taki sam w warunkach stymulacji elektrycznej i bez niej; zarówno początkowe jak i szczytowe przesunięcie poziome były większe przy stosowaniu NMES.
• Poza początkowym większym przesunięciem w kierunku do przodu i większą odległością w kierunku poziomym między fałdami głosowymi, nie wykazano żadnych istotnych różnic między połykaniem z NMES i przy jej braku.

• Stymulacja elektryczna powodowała początkowe obniżenie kości gnykowej, która następnie osiągała prawie taką samą pozycję szczytową jak w braku stymulacji w czasie połykania u zdrowych ochotników.
• Uniesienie kości gnykowej było niezależne od umiejscowienia elektrod na szyi, i było takie samo przy umiejscowieniu elektrod wyłącznie na mięśniach podgnykowych jak i przy umiejscowieniu elektrod zarówno na mięśniach podgnykowych jak i nadgnykowych. Jedynie pionowe umiejscowienie elektrod nie miało istotnego wpływu na ruch kości gnykowej.
• W przeciwieństwie do wyników wcześniejszych badań, analiza ruchu wykazała znaczące uniesienie kości gnykowej w czasie połykania.
• W związku z powyższym, stosowana jako trening oporowy, stymulacje elektryczna w czasie połykania może efektywnie uczyć niezbędnych w tym procesie ruchów.