Rekonwalescencja po torakochirurgii i lobektomii

Ten artykuł skierowany jest do chirurgów klatki piersiowej, chirurgów onkologicznych i torakochirurgów.

W tym artykule znajdziesz odpowiedzi na pytania, takie jak:

1. Na czym polegają zabiegi torakochirurgii i lobektomii, i jakie są wskazania do ich przeprowadzenia?
2. Jak przebiega rekonwalescencja pacjentów po operacjach torakochirurgicznych i ile trwa?
3. Jak działa system do przygotowania i aplikacji autologicznych, bioaktywnych matryc fibrynowych Vivostat® i w jaki sposób wykorzystywany jest podczas zabiegów chirurgicznych w obrębie klatki piersiowej? Badania

Zabiegi chirurgiczne w obrębie klatki piersiowej, ze względu na swoją złożoność oraz znaczenie anatomiczne, wiążą się z długą rekonwalescencją, a powrót do pełnej sprawności wymaga nie tylko czasu, lecz także odpowiednich działań. Poznaj, jak działa system do przygotowania i aplikacji autologicznych, bioaktywnych matryc fibrynowych i jaki ma wpływ na rekonwalescencję po zabiegach i operacjach przeprowadzanych w obrębie klatki piersiowej.

Torakochirurgia i lobektomia – wskazania

Zabiegi torakochirurgii i lobektomii wymagają stosowania zaawansowanej techniki i specjalistycznego sprzętu, gdyż specjaliści wykonują zarówno mało inwazyjne zabiegi, jak i skomplikowane operacje np. mające na celu leczenie raka płuc czy korygujące wady wrodzone.

Torakochirurgia to specjalistyczna gałąź medycyny, zajmująca się leczeniem chorób klatki piersiowej, w tym: płuc, tchawicy, śródpiersia, przełyku, ściany klatki piersiowej. Wskazaniami do torakochirurgii są: nowotwory płuc, wady wrodzone, urazy klatki piersiowej, choroby śródpiersia, choroby opłucnej.

Lobektomia to zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu jednego z płatów płuca. Płuca człowieka dzielą się na płaty: prawe płuco ma trzy płaty (górny, środkowy i dolny), a lewe płuco ma dwa płaty (górny i dolny). Lobektomia może być konieczna w przypadkach, takich jak: odma opłucnowa, infekcje płuc, rozstrzenie oskrzeli, nowotwory płuc.

Jak przebiega rekonwalescencja?

Rekonwalescencja po operacjach torakochirurgicznych, w tym po lobektomii, jest procesem złożonym.

Po operacji w szpitalu

Pacjent jest stale monitorowany pod kątem stabilności hemodynamicznej, funkcji oddechowej oraz ewentualnych powikłań. Jeśli jest to konieczne, pacjentowi zakładany jest drenaż opłucnowy w celu usunięcia nadmiaru płynu i powietrza z przestrzeni opłucnowej. W celu złagodzenia bólu pacjentowi podawane są leki przeciwbólowe, a w niektórych przypadkach stosuje się systemy ciągłego znieczulenia zewnątrzoponowego.

W ciągu pierwszych dni po operacji pacjenci zachęcani są do ruchu, aby zapobiec powikłaniom: zakrzepom czy osłabieniem mięśni. Rekomendowane są również ćwiczenia oddechowe w celu poprawy funkcji płuc. Do diety, początkowo płynnej, stopniowo wprowadzane są pokarmy stałe.

Rekonwalescencja w domu

Domowa rekonwalescencja opiera się na powrocie pacjenta do codziennych aktywności. Pacjentom zaleca się stopniowe zwiększanie aktywności fizycznej. Przez pierwszy kilka tygodni należy jednak unikać podnoszenia ciężkich przedmiotów. W celu zniwelowania bólu pacjenci przyjmują leki przeciwbólowe.

Konieczne są również regularne wizyty kontrolne, a w niektórych przypadkach – rehabilitacja.

3 proste kroki do przygotowania autologicznej matrycy fibrynowej

Tak przygotowywana jest autologiczna matryca fibrynowa

Vivostat® w chirurgii klatki piersiowej – badania

Badanie nr 1

Autologiczny uszczelniacz fibrynowy (Vivostat®) w chirurgii klatki piersiowej – Pointerwencyjne badanie w trzech przykładowych przypadkach

Studium przypadku

Jan Jacobs, MD
Ruhrlandklinik
Oddział Chirurgii Klatki Piersiowej i Endoskopii Klatki Piersiowej
Essen, Niemcy

Cel badań

Procedury chirurgiczne w obrębie klatki piersiowej często wiążą się z przedłużającym się objawem wycieku powietrza; usunięcie drenu opłucnowego jest opóźnione, a proces gojenia oraz pobyt w szpitalu są przedłużone. Oprócz techniki chirurgicznej dostępne są różne urządzenia wspomagające szczelne zamknięcie brzegów resekcji w tkance płucnej.
System Vivostat® dostarcza autologiczny uszczelniacz fibrynowy bezpośrednio przy pacjencie. W tym prospektywnym badaniu po interwencji opisano zastosowanie systemu Vivostat® u trzech przykładowych pacjentów.

Przypadek nr 1

Pacjent nr 1 to 71-letni mężczyzna, który został skierowany do oddziału po zdiagnozowaniu międzybłoniaka opłucnej o nabłonkowym różnicowaniu.

W klinice obwodowej wykonano mini-torakotomię w celu ustalenia diagnozy histologicznej, bez przeprowadzenia resekcji. Choroby współistniejące były niewielkie, odnotowano jedynie przewlekłe migotanie przedsionków, wcześniej nie przeprowadzono większych operacji.
Po ocenie przedoperacyjnej i omówieniu planu leczenia na konsylium nowotworowym wykonano pleurektomię ścienną. Małe uszkodzenia tkanki płucnej, typowe dla tej resekcji, pokryto 6,0 ml autologicznego uszczelniacza fibrynowego.
Przebieg pooperacyjny był regularny; ostatni dren opłucnowy można było usunąć rano w 3. dniu pooperacyjnym. Z powodu silnych objawów bólowych konieczne było zastosowanie zaawansowanego zarządzania analgezją. Pacjent został wypisany w 18. dniu pooperacyjnym. Rozpoczęto dalszą chemioterapię i napromienianie hemithoraksem.
Uszczelniacz fibrynowy Vivostat® jest łatwo nakładany za pomocą Spraypen®
Uszczelniacz fibrynowy Vivostat® (biała warstwa) polimeryzuje natychmiast po nałożeniu.

Przypadek nr 2

Pacjent nr 2 to 68-letni mężczyzna cierpiący na niedrobnokomórkowego raka płuca w lewym górnym płacie.

Dwa lata wcześniej wykonano lobektomię prawego górnego płata z powodu raka płaskonabłonkowego. Pacjent miał liczne choroby współistniejące: POChP z heterogenną rozedmą płuc, spowodowaną silnym paleniem (ponad 80 paczkolat), cukrzycę typu II oraz pylicę płucną związaną z długotrwałą pracą w kopalni węgla kamiennego.
Bardzo szczegółowa ocena przedoperacyjna wykazała możliwość ograniczonej resekcji anatomicznej, dlatego lewostronna torakotomia doprowadziła do segmentektomii anatomicznej i systematycznej limfadenektomii segmentu 1 po przeprowadzeniu rozszerzonej adhezjolizy. Zastosowano 5,7 ml autologicznego uszczelniacza fibrynowego, aby zapobiec przedłużonemu wyciekowi powietrza. Przebieg pooperacyjny przebiegał bez większych komplikacji, a ostatni dren opłucnowy można było usunąć rano w 4. dniu pooperacyjnym. Histologicznie zdiagnozowano dużokomórkowego raka neuroendokrynnego płuca; ostateczny stopień zaawansowania to pT1pN0, G3, R0. Pacjent został wypisany w 8. dniu pooperacyjnym i nie zalecono terapii uzupełniającej. Pacjent regularnie poddaje się kontrolom pooperacyjnym co trzy miesiące.

Przypadek nr 3

Pacjent nr 3 to 60-letni mężczyzna z 4-letnią historią raka jelita grubego. Po wycięciu odbytnicy konieczna była resekcja przerzutów do wątroby oraz obustronna resekcja przerzutów do płuc. Pacjent został skierowany do naszego oddziału z nowo wykrytymi guzkami w prawym płucu. Dodatkowo odnotowano wcześniejsze resekcje oraz historię palenia. Cztery lata temu przeprowadzono chemioterapię uzupełniającą.
Po zakończeniu badań przedoperacyjnych bez przeciwwskazań do resekcji wykonano ponowną torakotomię po prawej stronie. Ze względu na wcześniejszą operację konieczne było przeprowadzenie całkowitej adhezjolizy, a następnie częściową pleurektomię i dekortykację dolnego płata. Centralne położenie dużego guzka w dolnym płacie wymagało lobektomii; wykonano również trzykrotne wycięcie klinowe z górnego płata (S1, S2, S3). 6,0 ml autologicznego uszczelniacza fibrynowego rozpylono na brzegi resekcji i tkankę płucną, aby zamknąć niektóre drobne wycieki powietrza.
Pomimo rozległej resekcji przebieg pooperacyjny przebiegał bez większych problemów. Ostatni dren opłucnowy można było usunąć w 4. dniu pooperacyjnym, nie odnotowano wycieków powietrza. Badanie histopatologiczne potwierdziło przerzuty gruczolakoraka odbytnicy. Jedno z wycięć klinowych z górnego płata było wolne od tkanki nowotworowej, wykryto podopłucnowy węzeł chłonny, który nie zawierał komórek nowotworowych. Wszystkie marginesy resekcji były wolne od guzów, opisano resekcję R0 we wszystkich próbkach. Pacjent opuścił oddział w 9. dniu pooperacyjnym, a teraz będzie regularnie poddawany kontrolom pooperacyjnym.

Wnioski

Autologiczny uszczelniacz fibrynowy Vivostat® został przygotowany bez żadnych problemów we wszystkich przypadkach, a procedura aplikacji została oceniona przez wszystkich chirurgów jako bezpieczna i wygodna przy użyciu systemu Vivostat®.
Przebiegi pooperacyjne przebiegały bez żadnych specjalnych zdarzeń, nawet biorąc pod uwagę, że ta specjalna grupa pacjentów miała skomplikowaną historię wcześniejszych operacji i chorób współistniejących. Procesy zdrowienia były dość regularne, czas do całkowitego usunięcia drenów opłucnowych należy uznać za całkiem regularny.
Biorąc pod uwagę wszystkie te aspekty, system Vivostat® okazał się odpowiednim urządzeniem w ogólnej chirurgii klatki piersiowej; przygotowanie, obsługa i aplikacja zrobiły bardzo dobre wrażenie na wszystkich użytkownikach, lekarzach i pielęgniarkach.

Badanie nr 2

Uszczelniacz fibrynowy pochodzenia autologicznego zmniejsza częstość występowania przedłużonego wycieku powietrza oraz czas drenażu klatki piersiowej po operacji zmniejszenia objętości płuc: Prospektywne, randomizowane, zaślepione badanie

C. Moser, MD, I. Opitz, MD, W. Zhai, MD, V. Rousson, MD, E. W. Russi, MD, W. Weder, MD, D. Lardinois, MD

Cel badania

Przedłużony wyciek powietrza zgłaszany jest u nawet 50% pacjentów po operacji zmniejszenia objętości płuc. W randomizowanym, prospektywnym badaniu klinicznym badano wpływ autologicznego uszczelniacza fibrynowego na intensywność i czas trwania wycieku powietrza oraz czas usunięcia drenażu klatki piersiowej po operacji zmniejszenia objętości płuc.

Metody

25 pacjentów przeszło obustronną torakoskopową operację zmniejszenia objętości płuc. U każdego pacjenta na jednej stronie zastosowano autologiczny uszczelniacz fibrynowy wzdłuż linii zszywek, natomiast na drugiej stronie nie zastosowano żadnych dodatkowych środków. Randomizacja leczenia została przeprowadzona na koniec resekcji na pierwszej stronie. Wycieki powietrza oceniano półilościowo, stosując skalę nasilenia (0 = brak wycieku; 4 = ciągły, poważny wyciek) przez dwóch niezależnych obserwatorów, którzy nie byli świadomi leczenia.

Wyniki

Średnia wartość całkowitych wyników nasilenia przez pierwsze 48 godzin po operacji była istotnie niższa w grupie leczonej (4,7 ± 7,7) niż w grupie kontrolnej (16,0 ± 10,1) (P < 0,001), niezależnie od długości resekcji. Przedłużony wyciek powietrza i średni czas drenażu były również istotnie krótsze po zastosowaniu uszczelniacza (4,5% i 2,8 ± 1,9 dni w porównaniu do 31,8% i 5,9 ± 2,9 dni) (P = 0,03 i P < 0,001).

Wnioski: Autologiczny uszczelniacz fibrynowy wzmacniający linie zszywek po operacji zmniejszenia objętości płuc znacznie zmniejsza przedłużony wyciek powietrza i czas drenażu klatki piersiowej.

Wyniki:

• Lokalizacja i czas trwania wycieków: W przypadku złożeń o kilku płatach, średni czas trwania wycieku powietrza oraz czas drenażu klatki piersiowej były porównywalne między stronami leczonymi i kontrolnymi. Na pierwszym etapie obserwacji, 2 godziny po operacji, wyniki skali nasilenia wycieku powietrza (0, 1, 2, 3, 4) były odpowiednio: 25, 10, 0, 5 i 4 razy w grupie Vivostat® oraz 6, 13, 6, 7 i 12 razy w grupie kontrolnej (P < 0,02). Łączny wynik nasilenia był istotnie niższy w grupie Vivostat® (4,7 ± 7,7) niż w grupie kontrolnej (16,0 ± 10,1) (P < 0,001).
• Wycieki powietrza: Przedłużony wyciek powietrza (dłuższy niż 7 dni) wystąpił w 8 (18,2%) z 44 stron operacyjnych. Przedłużony wyciek powietrza wystąpił w tylko 1 (4,5%) z 22 stron leczonych w porównaniu do 7 (31,8%) z 22 stron kontrolnych (P = 0,031).
• Czas drenażu: Średni czas drenażu klatki piersiowej był również istotnie krótszy po zastosowaniu uszczelniacza (2,83 ± 1,96 dni vs 5,88 ± 2,96 dni; P < 0,001).
• Zgody obserwatorów: Dwóch obserwatorów było bardzo zgodnych; współczynnik kappa ważony, obliczony na podstawie wszystkich ocen dokonanych przez każdego obserwatora 48 godzin po operacji, wyniósł 0,89.
• Wyniki radiologiczne: Po usunięciu drenaży i przed wypisem ze szpitala, wykonano rutynowe zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej. Płuca były całkowicie rozwinięte u każdego pacjenta. Po średnim czasie obserwacji wynoszącym 17,3 miesiąca, nie odnotowano nawrotu odmy opłucnowej.
• Mortalność: Wskaźnik śmiertelności w szpitalu wyniósł 12% (3/25). Dwóch pacjentów zmarło z powodu zatoru płucnego i zapalenia płuc, a trzeci pacjent zmarł z powodu krwotoku śródmózgowego.

Dyskusja: To prospektywne, randomizowane badanie wykazuje, że stosowanie autologicznego uszczelniacza fibrynowego Vivostat® wzmocnionego wzdłuż linii zszywek po LVRS znacząco zmniejsza częstość i intensywność pooperacyjnych wycieków powietrza oraz czas drenażu klatki piersiowej. Badanie to jest pierwszym prospektywnym badaniem randomizowanym oceniającym skuteczność autologicznego uszczelniacza fibrynowego u pacjentów z ciężką obturacyjną chorobą płuc, którzy są idealną grupą do takiej analizy ze względu na zwiększone ryzyko wycieków powietrza po LVRS w porównaniu z pacjentami poddawanymi anatomicznym resekcjom płuc.

Przedłużone wycieki powietrza mogą prowadzić do poważnych powikłań i wydłużenia czasu pobytu w szpitalu. Poprzednie badania nad wpływem uszczelniaczy fibrynowych na chirurgię płuc dostarczały niespójnych wyników w zakresie wycieków powietrza i czasu drenażu klatki piersiowej.

Ograniczenia badania:

• Mała liczba pacjentów, co może wpływać na ogólne wyniki.
• W badaniu nie precyzyjnie kwantyfikowano intensywność wycieków powietrza.
• Randomizacja była przeprowadzana tylko dla pierwszej strony, a druga strona była automatycznie przypisana do grupy kontrolnej lub leczonej.

Wnioski: Stosowanie autologicznego uszczelniacza fibrynowego Vivostat® znacząco redukuje częstość przedłużonych wycieków powietrza i czas drenażu klatki piersiowej u pacjentów poddawanych LVRS z powodu ciężkiej obturacyjnej choroby płuc. Technika ta, w połączeniu z precyzyjną techniką chirurgiczną i odpowiednią opieką pooperacyjną, stanowi skuteczną metodę minimalizacji potencjalnych powikłań.

Badania udostępnione przez Vivostat®

Podsumowanie

Vivostat® stosowany w chirurgii klatki piersiowej, torakochirurgii, zmniejsza częstość występowania przecieków powietrza, a tym samym minimalizuje powikłania i skraca czas hospitalizacji, dzięki szybkiemu przywieraniu do tkanek, wysokiej elastyczności i dużej odporności na odklejanie od pracujących płuc. Produkt w pełni odpowiada na potrzeby pacjenta w zakresie regeneracji i gojenia pooperacyjnego, ponieważ powstał z jego własnej krwi. Gotowy produkt może być aplikowany precyzyjnie podczas zabiegów na otwarto, procedur laparoskopowych lub za pomocą robota DaVinci.

Jeśli masz pytania dotyczące Vivostat® skonsultuj się z naszą specjalistką